روز عشق ایرانی یا همان سپندارمذگان (سپندارمزگان) که با نام های اسپندگان و یا اسفندگان هم شناخته می شود .
این جشن هیچ ارتباطی به ولنتاین ندارد بلکه میتوان آن را  معادل ولنتاین دانست . با تفاوت بسیار فاحشی که تاریخی کهن تر از روز ولنتاین که ویژه ایرانیان باستان بوده و این روز را به خاطر بزرگداشت زن و زمین جشن می گرفتند.

ایرانیان باستان همیشه به مردان درمورد ارزش زنان و دختران گوشزد میشد 
به همین دلیل یک روز را اختصاص به زنان ایران داده بودند ، که در ادامه به معنی لغوی این کلمه میپردازیم.
واژه فارسی «اسفند» : در زبان فارسی امروز، از واژه پهلوی «سپندارمت-Spandarmat» و اوستایی «سپِنتَه آرمَئی تی-SpentaArmaiti» بر گرفته شده است.

پسوندِ گان هم بازگَرش (تکرار) را می‌رساند، آیینی که بازگرشیده می‌شوند .

 منابع کهن از جمله ابوریحان این جشن را در روز پنجم اسفند ذکر کرده اند. ولی با توجه به تغییر ساختار تقویم ایرانی در زمان خیام که پس از ابوریحان میزیست، و سی و یک روزه شدن شش ماه نخست سال در گاه شماری ایرانی، تاریخ ذکر شده در منابع کهن را باید به روز رسانی کرد.

امروز زرتشتیان آن را در روز اسفند (سپندارمذ – پنجمین روز) از ماه اسفند (سپندارمذ) برابر با بیست و نهم بهمن در گاهشماری خورشیدی امروزین برگزار می کنند.

جشن سپندارمذگان یا جشن اسپندگان روز گرامی داشت زن ، زمین و عشاق است که یکی از جشن‌های ایران باستان است و در روز ۵ اسفند در گاهشمار زرتشتی که برابر با روز ۲۹ بهمن در گاهشمار خورشیدی و ۵ اسفند در گاهشمار زرتشتی است ، برگزار می ‌شود. این جشن ریشه در امپراتوری هخامنشیان دارد. ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه آورده‌است که ایرانیان باستان ، روز پنجم اسفند را روز بزرگداشت زن و زمین و عشاق ، می‌دانستند .